باید گفت لباس السا در فروزن 2 آنها را تشویق می کنند تا دنیای خیالی کوچک خود را بسازند، برخلاف بازی های حل مسئله یا ساختن. آنها کودکان را تشویق می کنند که در مورد افراد دیگر و نحوه تعامل آنها با یکدیگر فکر کنند.
این واقعیت که ما شاهد فعال بودن pSTS در مطالعه خود بودیم، نشان می‌دهد که بازی با لباس السا‌ها به آنها کمک می‌کند تا برخی از مهارت‌های اجتماعی را که در زندگی بعدی به آنها نیاز خواهند داشت، تمرین کنند.
از آنجایی که نشان داده شده است که این ناحیه مغز نقش مشابهی در حمایت از همدلی و پردازش اجتماعی در شش قاره ایفا می کند، این یافته ها احتمالاً یک کشور ناشناس است.
این مطالعه همچنین اولین شواهدی را در سطح مغز برای حمایت از برخی از نظریه‌های مربوط به بازی ارائه شده توسط ژان پیاژه، دانشمند سوئیسی قرن بیستم ارائه می‌کند که اکنون به عنوان یکی از پدران روان‌شناسی رشد در نظر گرفته می‌شود.
در سال 1945، پیاژه بسیاری از ایده‌های خود را در مقاله‌ای با عنوان «بازی، رویاها و تقلید در دوران کودکی» بیان کرد که در آن بازی وانمودی را به‌عنوان یک امر اجتماعی ذاتی توصیف کرد. از آن زمان تاکنون، تصور می‌شود که تأثیرات وانمود کردن بازی برای مهارت‌های اجتماعی و خلاقیت کودکان مثبت است، اما این هرگز از نظر علمی در سطح عصبی اثبات نشده است.
یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که وقتی کودکان به تنهایی با لباس السا‌ها بازی می‌کردند، همان سطوحی از فعال‌سازی pSTS را نشان می‌دادند که هنگام بازی با دیگران انجام می‌دادند. یکی دیگر از یافته‌های این مطالعه این است که وقتی کودکان به تنهایی بازی‌های تبلت را انجام می‌دادند، PSTS به مراتب کمتر فعال می‌شد، حتی اگر بازی‌ها شامل یک عنصر خلاقانه قابل توجهی بود.
ای مطالعه که با مشارکت Mattel، سازنده برند لباس السا پیشرو باربی انجام شد، برای اولین بار از داده های تصویربرداری عصبی برای برجسته کردن چگونگی فعال شدن مغز در طول بازی طبیعی با لباس السا ها استفاده شد.
